Ilość blistrów
Ilość tabletek
Cena za 1 tabletkę
Wartość
1
10 szt.
14 zł
140 zł
2
20 szt.
13 zł
260 zł
3
30 szt.
12 zł
360 zł
4
40 szt.
11 zł
440 zł
5
50 szt.
10 zł
500 zł
Każdy mężczyzna od czasu do czasu ma problemy z erekcją, które są całkowicie normalne. Niekiedy jednak dochodzi do trwałych zaburzeń erekcji. W takich przypadkach konieczne jest leczenie środkami typu Snovitra 20.
Z zaburzeniami erekcji mamy do czynienia, kiedy dana osoba osiąga erekcję przez krótki czas, ale jej czas trwania jest niewystarczający do stosunku płciowego. ED nazywa się pierwotnym, gdy mężczyzna nigdy nie był w stanie uzyskać lub utrzymać erekcji. ED nazywa się wtórnym, jeśli pojawia się później, a mężczyzna był w stanie wcześniej uzyskać erekcję. Wtórny ED jest znacznie bardziej powszechny niż pierwotny. Szacuje się że 50 procent mężczyzn w wieku od 40 do 70 lat jest w jakiś sposób dotkniętych brakiem erekcji, a odsetek ten wzrasta wraz z wiekiem. Jednak zaburzenia erekcji nie są normalnym objawem starości i mogą być skutecznie leczone w każdym wieku.
Do erekcji muszą być spełnione pewne czynniki: odpowiedni dopływ krwi do penisa, spowolniony powrót krwi, prawidłowe funkcjonowanie nerwów prowadzących do i z penisa, odpowiedni poziom męskiego hormonu płciowego testosteronu oraz odpowiedni popęd płciowy (libido). Zakłócenie w którymkolwiek z tych systemów może prowadzić do zaburzeń erekcji (ED). Większość przypadków ED jest spowodowana nieprawidłowościami w naczyniach krwionośnych lub nerwach prącia. Inne możliwe przyczyny to zaburzenia hormonalne, zaburzenia strukturalne prącia, stosowanie niektórych leków i problemy psychologiczne.
Najczęstsze przyczyny to:
• Stwardnienie tętnic (miażdżyca), które wpływa na tętnice prowadzące do penisa.
• Cukrzyca.
• Powikłania operacji prostaty.
• Niektóre leki, takie jak te stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi lub przerostu prostaty oraz te, które działają na ośrodkowy układ nerwowy, takie jak leki stosowane w leczeniu depresji.
Sporadyczne problemy z erekcją są normalne i nie oznaczają, że występują zaburzenia erekcji. Prawie połowa mężczyzn powyżej 65. roku życia i niektórzy mężczyźni powyżej 80. roku życia zazwyczaj mają erekcję wystarczającą do penetracji. Niski poziom testosteronu zwykle prowadzi do zmniejszenia popędu seksualnego, a nie do zaburzeń erekcji. Terapia seksualna może pomóc, nawet jeśli zaburzenia erekcji są fizyczne. Często występują różne czynniki, które prowadzą do zaburzeń erekcji. Na przykład mężczyzna z łagodnie obniżoną erekcją spowodowaną cukrzycą lub chorobą naczyń obwodowych może mieć zaburzenia erekcji po przyjęciu nowego leku lub po zwiększeniu poziomu stresu. Miażdżyca tętnic (stwardnienie tętnic) może prowadzić do częściowego zablokowania dopływu krwi do nóg (choroba naczyń obwodowych). Zwykle tętnice prącia są również zablokowane, co zmniejsza dopływ krwi do prącia i powoduje zaburzenia erekcji. Cukrzyca, wysoki poziom cholesterolu, wysokie ciśnienie krwi i palenie tytoniu sprzyjają miażdżycy, a tym samym ED. W niektórych przypadkach krew zbyt szybko wycieka z prącia przez żyły, co obniża ciśnienie krwi w prąciu i utrudnia osiągnięcie i utrzymanie erekcji (dysfunkcja żylno-okluzyjna). Zaburzenia hormonalne (np. niezwykle niski poziom testosteronu ) zwykle prowadzą do zmniejszenia popędu płciowego, ale mogą również powodować zaburzenia erekcji.
Lek ten zawiera substancje czynną Vardenafil. Substancja czynna należy do grupy inhibitorów PDE-5 i w szczególności pomaga w leczeniu zaburzeń erekcji u dorosłych mężczyzn. Lek przyjmowany w postaci tabletki zwiększa napływ krwi do prącia, a tym samym zapewnia wzmocnioną lub przedłużoną erekcję
Do erekcji dochodzi, gdy tkanka erekcyjna prącia wypełnia się krwią pod wpływem pobudzenia seksualnego. Zwykle dopływ krwi jest do nich niewielki, ponieważ naczynia krwionośne są zwężone – komórki mięśni gładkich w ścianach naczyń są napięte. Jednak podczas podniecenia seksualnego najpierw uwalniany jest tlenek azotu (NO), co z kolei zwiększa uwalnianie cGMP (cyklicznego monofosforanu guanozyny). Ta substancja przekaźnikowa zapewnia rozluźnienie mięśni gładkich ścian naczyń. W efekcie rozszerzają się naczynia krwionośne, znacznie zwiększa się ukrwienie tkanki erekcyjnej, a sam penis twardnieje. Enzym fosfodiesteraza 5 (PDE-5) pozwala z kolei ustąpić erekcji. Występuje głównie w tkance erekcyjnej tętniczek (małe tętnice) i rozkłada cGMP. To zmniejszy erekcję. Jako inhibitor PDE-5, aktywny składnik wardenafil blokuje teraz fosfodiesterazę 5. Stężenie cGMP wzrasta, co wzmacnia lub przedłuża erekcję. Warto wspomnieć, że sam wardenafil nie zwiększa pożądania i nie działa bez podniecenia seksualnego. Po spożyciu y jest szybko wchłaniany do krwiobiegu i zaczyna działać w ciągu 30 do 60 minut. Efekt trwa do ośmiu godzin. Wardenafil jest rozkładany w wątrobie i wydalany głównie z kałem.
Zazwyczaj zaleca się przyjmowanie jednej tabletki zawierającej dziesięć miligramów wardenafilu na 25 do 60 minut przed aktywnością seksualną. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do maksymalnie 20 miligramów lub zmniejszyć do pięciu miligramów. Starsi mężczyźni powinni najpierw spróbować dawki pięciu miligramów. Lek można przyjmować tylko raz dziennie.
Wardenafil jest ogólnie dobrze tolerowanym składnikiem aktywnym. Możliwe skutki uboczne to na przykład ból głowy, zaczerwienienie twarzy, przekrwienie błony śluzowej nosa (nieżyt nosa), zawroty głowy i niestrawność w nadbrzuszu. Niektórzy pacjenci doświadczają również zaburzeń widzenia barw. Sporadycznie lub rzadko inhibitory PDE-5, takie jak wardenafil, powodują działania niepożądane, takie jak reakcje nadwrażliwości, ból i zaczerwienienie oka, wymioty, wysypka, priapizm (bolesna trwała erekcja), kołatanie serca, nieregularne bicie serca.
Nie należy przyjmować leku, jeśli:
• Jesteś uczulony na składnik aktywny.
• Masz ciężkie nadciśnienie lub ciężką niewydolność wątroby (niewydolność wątroby).
• Leczysz się azotanami lub innymi lekami NO (takimi jak molsydomina (np. przeciwko dusznicy bolesnej ).
Stosowanie leku może zwiększyć działanie leków na nadciśnienie (leki przeciwnadciśnieniowe). W przypadku stosowania wardenafilu razem z tzw. alfa-blokerami (alfa-blokerami receptorów) wzrasta ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony układu sercowo-naczyniowego i priapizmu. Substancje hamujące określony enzym wątrobowy (Cyp3A4) zwiększają stężenie wardenafilu we krwi. Zwiększa to ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Takimi substancjami są np. rytonawir i sakwinawir (przeciw HIV), erytromycyna i klarytromycyna (antybiotyki), itrakonazol i ketocynazol (środki przeciwgrzybicze) oraz sok grejpfrutowy. W przypadku jednoczesnego przyjmowania substancji zwiększających stężenie enzymu Cyp3A4 (induktory Cyp3A4) rozkład wardenafilu może ulec przyspieszeniu.