Jeszcze niedawno diagnoza z nadciśnieniem płucnym uznawana była niemalże za wyrok. Ówczesny rozwój medycyny pozwalał jedynie na przedłużanie nieco życia i leczenie przeciwbólowe i przeciw objawowe. Współcześnie dysponujemy na szczęście skuteczniejszymi lekami.
Pierwsze objawy, które mogą świadczyć o nadciśnieniu płucnym, to nieustanne zmęczenie po jakimkolwiek wysiłku fizycznym. Osoba cierpiąca na tę chorobę nie jest w stanie samodzielnie wejść po schodach, wykonać najprostszych czynności wymagających niewielkiego nawet wysiłku, a nawet przejść ruchem ciągłym kilkudziesięciu metrów po prostej drodze. W miarę zapadania na chorobę pojawiają się dokuczliwe i coraz cięższe problemy z oddychaniem, a także przejmujący ból w klatce piersiowej, chrypka, kaszel i krwioplucie. W niektórych przypadkach może też zauważyć ciągłe oziębienie kończyn, a także delikatnie niebieski odcień ust oraz dłoni. Choroba, atakując płuca i serce, sprawia, że tętnice płucne stają się nieelastyczne, grube, co powoduje poważne utrudnienia w procesie pompowania krwi. Efektem dochodzi do wytworzenia się bardzo wysokiego ciśnienia w tętnicach płuc. Poza leczeniem chirurgicznym stosuję się też preparaty, które mają obniżyć szybkość pracy serca, są przeciwzakrzepowe, moczopędne oraz rozszerzają naczynia krwionośne. Takim lekiem jest właśnie Granpidam. Środek ten poprawia zdolność wysiłkową i hemodynamikę, a badania potwierdziły jego skuteczność w zakresie leczenia pierwotnych postaci nadciśnienia płucnego, oraz wtórnych związanych z chorobami tkanki łącznej.
Lek może być stosowany przez dorosłych oraz dzieci i młodzież w wieku od jednego roku do siedemnastu lat z tętniczym nadciśnieniem płucnym. Każde podjęcie leczenia za pomocą Granpidamu powinno być skonsultowane z lekarzem, który ustali, czy lek jest dla nas bezpieczny i zapiszę nam odpowiednią dawkę preparatu. Standardowa ilość, która powinna być przyjmowana przez osoby dorosłe, wynosi dwadzieścia miligramów leku, podawanego trzy razy na dobę. Dla dzieci i młodzież, w zależności od masy ciała, od dziesięciu do dwudziestu miligramów, podawanych trzy razy na dobę. Należy pamiętać, że nie wolno nam samodzielnie ani zwiększać, ani też obniżać dawki leku. Jeśli występują niepożądane efekty uboczne lub lek nie działa, należy zgłosić ten fakt do lekarza specjalisty. Samodzielne podwyższanie dawki leku może spowodować poważne zmiany w naszym organizmie i komplikacje zdrowotne.
Tak jak w przypadku każdego leku, tak i tu występują niestety pewne obostrzenia i zakazy. Przede wszystkim produkt nie może być stosowany przez osoby, które mają uczulenie na sildenafil. Każda tabletka zawiera bowiem aż dwadzieścia miligramów tej substancji. Nie mogą go też przyjmować osoby zdrowe oraz jednocześnie stosujące leki, które zawierają tlenek azotu lub azotany w jakiejkolwiek postaci ze względu na hipotensyjne działanie azotanów. Także obfite posiłki, oparte na tłuszczach, węglowodanach, cukrze oraz alkohol nie są wskazane przy stosowaniu Granpidamu.
Lek nie może być stosowany przez tych chorych, którzy jednocześnie cierpią na ciężką niewydolnością wątroby, nerek lub przebyli ostatnio uda mózgu, lub mieli zawał mięśnia sercowego. Także te osoby, które zmagają się z dużym niedociśnieniem, nie mogą stosować tego leku. W każdym przypadku, przed zastosowaniem leku, należy skonsultować z lekarzem wszelkie nasze choroby oraz przypadłości. Ważna jest też historia pacjenta i jego chorób. Dodatkowo Granpidam nie może być przyjmowany przez pacjentów, którzy utracili wzrok w jednym oku w wyniku nietętniczej przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego. Nie wolno też zażywać leku przed upewnieniem się, że rozszerzenie naczyń krwionośnych, które jest efektem działania syldenafilu nie wpłynie negatywnie na pacjenta. Chodzi tu zwłaszcza o pacjentów z zaburzeniami czynności układu autonomicznego oraz z chorobami sercowo-naczyniowymi.